به نقل از «ايتنا»

گپی دوستانه با مدیریت بازی کامپیوتری زولا که این روزها غوغا به پا کرده!

تاریخ انتشار: ۲۰ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۰۹۲۰۵۳

طی سال های اخیر و به واسطه سیاست های موجود در عرصه صنعت بازی سازی ایران، صنعت گیم ایران بیشتر به سمت تولید بازی های کوچک و بعضا شبه بازی های موبایلی رفته است. بازی هایی که برای چند هفته و چند روز به واسطه برخی نوآوری ها یا به دلیل طرح های حمایتی، اندکی معروف شده و سپس به فراموشی سپرده می شوند. ------------ رپرتاژ آگهی -----------------
بحث مقایسه ی بازی های موبایل با بازی های کامپیوتر و کنسول طی سال های اخیر داغ شده است و کارشناسان بسیاری را به اظهار نظر واداشته.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اظهارنظرهایی که بعضا اختلافات زیادی را آشکار می کند. با این حال اکثر کارشناسان در این عقیده اشتراک نظر دارند که بازی های کامپیوتری در جلب توجه بازیکنان و گیمرهای حرفه ای موفق تر عمل کرده اند و بازی های موبایل در نظر آن ها زیاد جدی گرفته نمی شود. این رفتار، عموما به دلیل ماهیت پیچیده تر گیم پلی بازی های جدی و به طور مثال، نیاز به کنترل با دکمه است.
طی سال های اخیر و به واسطه سیاست های موجود در عرصه صنعت بازی سازی ایران، صنعت گیم ایران بیشتر به سمت تولید بازی های کوچک و بعضا شبه بازی های موبایلی رفته است. بازی هایی که برای چند هفته و چند روز به واسطه برخی نوآوری ها یا به دلیل طرح های حمایتی، اندکی معروف شده و سپس به فراموشی سپرده می شوند.
در حال حاضر عملا اثری از سال های دور و پرفروغ صنعت بازی سازی در ایران دیده نمی شود با این حال برخی استودیوها و نیز بعضی از دست اندرکاران قدیمی این عرصه، با دوری جستن از حواشی و جریان عمومی حاکم بر این صنعت در ایران، موفق تر از سایرین عمل کرده و همچنان با قدرت به فعالیت خود و عرضه ی عناوینی در کلاس جهانی ادامه می دهند.

فواد امیری، مدیر عامل استودیو بازی سازی ایرانی ایواک و نیز مدیر بخش خاورمیانه این-گیم گروپ ترکیه طی 12 سال فعالیت در حوزه گیم، با عرضه عناوین بسیار محبوب و موفقی همچون بازی آنلاین مستر90 که یکی از پرطرفدارترین بازی های آنلاین ایران با بیش از 800 هزار کاربر فعال است-، بازی آنلاین گرز  ، بازی آنلاین کامپیوتری زولا  اولین بازی کامپیوتری شوتر آنلاین ایرانی- و نیز تعداد زیادی بازی آنلاین مبتنی بر وب و یا موبایل دیگر، یکی از قدیمی ترین و موفق ترین فعالان صنعت بازی سازی ایران است. امروز به بهانه حضور ایشان، اطلاعاتی در مورد بازی زولا که اخیرا سر و صدای زیادی در بین هواداران بازی های کامپیوتری ایجاد کرده، در اختیار شما می گذاریم.
 

سلام آقای امیری، لطفا بازی زولا را برای خوانندگان ما معرفی نمایید.
سلام، زولا یک بازی آنلاین کامپیوتری در سبک شوتر اول شخص است که عرضه ی آن را از یک سال پیش آغاز کردیم و هم اکنون بیش از 150 هزار کاربر فعال ایرانی و بیش از 6 میلیون کاربر فعال در سطح جهان دارد.

چه نکته ای، این بازی را اینقدر خاص و پرطرفدار کرده است؟
گیم پلی بازی بسیار روان است و کاربرانی که به بازی های شوتر علاقه دارند، به راحتی با زولا ارتباط برقرار می کنند.
نقشه ها و مودهای بسیار متنوع و نیز سلاح ها و آیتم های جذاب و مختلف از ویژگی های بارز زولاست.
بازی هم به صورت رایگان در وب سایت زولا عرضه شده و به دلیل حضور سرورهای بازی در ایران، سرعت برای کاربران ایرانی بسیار بالا بوده و مصرف اینترنت هم شبکه داخلی و 50% محاسبه می شود.
چون تصمیم گرفتیم که زولا را در سطح بین المللی عرضه کنیم، قدرت سیستم های کامپیوتری معمولی کاربران و نیز اینترنت های معمولی خانگی را در نظر گرفتیم و به این ترتیب تقریبا تمام طرفداران را از این نظر راضی کرده ایم.
توجه ما به خصوصیات و سلایق کاربران در هر کشور و نیز توجه ما به معرفی فرهنگ های مختلف هم توسط کاربران مورد استقبال فراوان قرار گرفته. به طور مثال، یکی از نقشه های محبوب بازی، نقشه ی پرسپولیس (تخت جمشید) است. آیتم های زیادی در بازی مرتبط با ایران و فرهنگ ایرانی است. علاوه بر اسلحه های روز جهان، چندین اسلحه ی واقعی ساخت ایران با نام ایرانی و نیز طرح پرچم ایران در بازی وجود دارد. اسلحه هایی مانند (شاهر، فاتح، خیبر و...) از محبوب ترین اسلحه های بازی از ایران گرفته تا برزیل هستند! به این ترتیب در حال حاضر بیش از 6 میلیون کاربر فعال در تمام نقاط جهان از طریق بازی زولا، با ایران، فرهنگ ایرانی و نیز تاریخ ایران، بیش از پیش آشنا شده اند.

جام جهانی زولا در ایران خیلی سر و صدا به پا کرده! قضیه ی این جام چیست؟
در ایران ای-اسپورت بسیار ناشناس است. در کشورهای آسیایی و حتی در کشورهای منطقه، به طور مثال ترکیه، ورزش های الکترونیک و مسابقات بازی های کامپیوتری بسیار محبوب هستند. ما هم برای تشویق کاربران ایرانی به حضور پررنگ تر در این گونه مسابقات، علاوه بر برگزاری تورنمنت داخلی زولا، اردیبهشت ماه امسال هم یک مسابقه جهانی در استانبول، با جایزه صد هزار دلاری ترتیب دادیم. در این مسابقات تیم لهستان قهرمان شد ولی امیدواریم در جام جهانی بعدی که با جایزه 250 هزار دلاری خواهد بود، تیم ایران را به عنوان قهرمان مسابقات ببینیم.
الان در حال آماده سازی مسابقات داخلی ایران هستیم و هر بازیکنی در بازی زولا می توانید با ارایه ی یک تیم، در مسابقات داخلی شرکت کند. تیم قهرمان مسابقات داخلی با هزینه ی زولا به مسابقات جهانی اعزام خواهد شد.
در صورتی که صحبت نهایی ای دارید بفرمایید.
بستر مارکتینگ و عرضه بازی ها در ایران بسیار محدود است. طی سال های گذشته هم عموما صنعت بازی ایران پیشرفت خاصی نداشته و اکثر بازی سازها به بستر محدود موبایل پناه برده اند که قدرت بازاریابی مستقل را برای بازی ساز بسیار کم می کند. در موبایل، شما تنها می توانید وابسته به حمایت یکی دو مارکت معروف ایرانی و یا پلتفرم های وابسته به آن ها باشید و این عامل، مونوپل و مشکلات بسیاری ایجاد می کند. با توجه به این موارد، ما برای بازاریابی در ایران مشکلاتی داریم که در سایر کشورهای دنیا با آن رو به رو نیستیم. ارتباط اینترنت ضعیف و پر از دردسر، نبود شبکه توزیع مناسب، انحصاری بودن برخی ابزارهای تبلیغاتی و به تبع آن هزینه های بالای بازاریابی، فیلتربودن مدیاهای مهم معرفی و ارایه بازی ها نظیر یوتیوب، عدم اطمینان کاربران به بازی های ایرانی یا فارسی از نظر کیفی و خدمات رسانی به دلیل تولید بی رویه ی محصولات کوچک و بی کیفیت توسط برخی استودیوهای ایرانی، نبود آژانس های تبلیغاتی حرفه ای و یا برگزارکنندگان ایونت های مرتبط یا محدودیت های موجود در ایران برای برگزاری این گونه ایونت ها و.... همه و همه باعث شده تا فعالیت وسیع در این عرصه در ایران به مثابه اختراع چرخ باشد! برای حضور و عرضه عناوین کمپانی های بزرگ خارجی در ایران و یا عرضه بازی های ایرانی در خارج از کشور نیز با توجه به پیچیدگی های قانونی در ایران، جهانی نبودن قوانین مرتبط با صنعت بازی سازی، مشکلات ارتباطات مالی با جهان، نوسانات شدید نرخ ارز و... موانع بسیاری وجود دارد که امیدواریم در آینده رفع شود.
 
منبع : ویرلن
 

منبع: ايتنا

کلیدواژه: بازی رایانه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۰۹۲۰۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سرگذشت غم‌انگیز نخستین زن بازیگر سینمای ایران؛ صدیقه سامی نژاد که بود؟ (+عکس)

دهم اردیبهشت‌ماه سالروز درگذشت بازیگری است که نه تنها به عنوان نخستین هنرپیشه زن ایرانی شناخته می‌شود بلکه از منظری دیگر او را اولین قربانی در ناتوانیِ بومی کردنِ تفکر مدرن در سینمای ایران می‌دانند. صدیقه‌ (روح‌انگیز) سامی‌نژاد بازیگر فیلم «دختر لر» پس از نقش‌آفرینی در نخستین فیلم خود آنقدر سختی دید که هرگز حاضر به تکرار این تجربه نشد.

به گزارش روزیاتو، نام روح‌انگیز سامی‌نژاد که متولد سال ۱۲۹۵ در کرمان بود، با بازی در نقش «گلنار» در فیلم «دختر لُر» برای همیشه در تاریخ سینمای ایران باقی مانده است. «دختر لر» نخستین اثر ناطق سینمای ایران است و در سال ۱۳۱۲ توسط خان‌بهادر اردشیر ایرانی و عبدالحسین سپنتا ساخته شد.

با پخش «دختر لر» در سینماها که با استقبال فراوانی هم روبرو شد، سامی‌نژاد به شهرت رسید اما بعد سرنوشت بسیار تلخی پیدا کرد.  

فریدون جیرانی سال ۱۳۸۹ در دورانی که پخش یک مصاحبه با فریماه فرجامی بعد از سال‌ها بی‌خبری و با تصاویری تکان‌دهنده از این ستاره سال‌های دور سینما واکنش‌های تندی را به دنبال داشت، در مطلبی بیان کرد:‌

زندگی بازیگران در سینمای ایران تلخ است و این فقط مربوط به سال‌های پس از انقلاب نیست. از ابتدای ورود سینما به ایران این سرگذشت تلخ تکرار شده است. ۱۳ اردیبهشت سال ۱۳۷۶ یک روز صبح به دفتر مجله سینما زنگ زدند و گفتند روح‌انگیز سامی‌نژاد مُرده است. من تا آن روز فکر می‌کردم روح‌انگیز سامی‌نژاد باید سال‌ها پیش مرده باشد. به خانه خواهرش عالیه زند تبریزی زنگ زدم و دیدم خبر درست است. رفتم خانه عالیه زند تبریزی و فهمیدم سامی‌نژاد بعدازظهر چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ۷۶ در سن ۸۶ سالگی در تنهایی مرده و روز پنج‌شنبه ۱۱ اردیبهشت در قطعه ۳۴ ردیف ۴۴ شماره ۴۶ در جایی گمنامی خاک شده است. رختخواب سامی‌نژاد وسط خانه بود. تنها میراث این اولین بازیگر سینما یک کیسه نایلونی بود و داخل آن یک بسته سیگار، یک شناسنامه و بروشور تانشده «دختر لر».

این کارگردان سینما همچنین گفته بود:

من قبل از دیدن این میراث، تصویر سامی‌نژاد را در فیلم تهامی‌نژاد دیده بودم که گریه می‌کرد و دیگر هیچ. «ایران قادری» که یک روز سرشناس‌ترین بازیگر تماشاخانه تهران بود، چه شد؟ چگونه مُرد؟ چه کسی خبر داشت؟ و خیلی‌های دیگر. ریشه سرگذشت تلخ بازیگران در سینمای ایران را باید در جامعه‌ای جستجو کرد که نتوانسته است تفکر مدرن را بومی کند و در خود حل نماید. متاسفانه اولین قربانیان این ناتوانی بازیگران زن سینما بودند.

عباس بهارلو – مورخ و پژوهشگر سینما – در سال ۱۳۸۱ مطلبی درباره این بازیگر نوشته بود که در بخش‌هایی از آن آمده است:

وقتی‌ در سال‌ ۱۳۱۲ فیلمِ‌ «دختر لر» ساخته مشترک‌ خان‌بهادر اردشیر ایرانی‌ و عبدالحسین ‌سپنتا، که‌ صدیقه‌ سامی‌نژاد در آن‌ نقش‌ «گلنار» را بازی‌ می‌کرد، در تهران‌ نمایش‌ داده‌ شد، در میان‌ مردمی‌ که‌ برای‌ بار نخست‌ سیمای‌ یک‌ زن‌ ایرانی‌ را بر پرده سینما دیده‌ بودند واکنش‌های‌ ناگواری برانگیخت، که‌ به‌درستی‌ روشن‌ نیست‌ ــ و احتمالاً هیچ‌گاه‌ نیز معلوم‌ نخواهد شد ــ که‌ آیا خانم‌ صدیقه‌ سامی‌نژاد تصوری‌ از آن‌ واکنش‌ها در ذهن‌ داشته‌ است‌ یا خیر، و آیا اگر می‌داشت‌ حاضر به‌ ایفای نقش در آن‌ فیلم‌ می‌شد؟

گفته می‌شود که در آن مقطع آوانس‌ اوگانیانس‌ نیز کوشش‌هایی را در زمینه ساخت فیلم انجام می‌داد و در این‌باره بهارلو ادامه داده است:

به‌موازات‌ فعالیت‌های‌ سخت‌کوشانه اوگانیانس در ایران، عبدالحسین‌ سپنتا و خان‌بهادر اردشیر ایرانی‌ نیز برای‌ ساختن‌ نخستین‌ فیلم‌ مشترک‌ در هندوستان‌ در جست‌وجوی‌ بازیگر زنی‌ بودند که زبان‌ فارسی‌ بداند و نقش‌ «گلنار» را در فیلم‌ «دختر لر» بازی‌ کند. تا قبل‌ از دوره پهلوی‌ِ اول‌ بازی‌ زنانِ ‌مسلمان‌ در نمایش‌ها و تعزیه‌ها ممنوع‌ بود و بازیگران‌ زنی‌ که‌ در این‌ سال‌ها در فیلم‌های‌ اوگانیانس‌ و مرادی‌ ایفای‌ نقش‌ می‌کردند مانند مادام‌ سیرانوش، لیدا ماطاوسیان، ژاسمین‌ ژوزف، زما اوگانیانس‌ و آسیا قسطانیان‌ (کوستانیان) از بانوان‌ ارمنی‌ بودند که‌ اکثر آن‌ها از صحنه تئاتر به ‌سینما آمده‌ بودند، به‌همین‌ دلیل‌ موانع‌ کم‌تری‌ بر سرِ راه‌ خود داشتند.

سپنتا موفق‌ شد صدیقه‌ (روح‌انگیز) سامی‌نژاد، همسر یکی‌ از کارکنان‌ کمپانی‌ امپریال فیلم‌ بمبئی، را که‌ از سیزده‌ سالگی‌ از کرمان‌ به هندوستان‌ رفته‌ بود مجاب‌ کند و با این‌ توضیح‌ که نام‌ او به‌عنوان‌ نخستین‌ بازیگر زن‌ در تاریخ ‌سینمای‌ ایران‌ ثبت‌ خواهد شد ــ که‌ شد ــ موافقت‌ او و شوهرش، دماوندی، را برای‌ بازی‌ در فیلمش‌ جلب‌ کند. بدین‌ ترتیب‌ گروه‌ هندی‌ ـ ایرانی‌ عبدالحسین‌ سپنتا و اردشیر ایرانی‌ کار خود را در هندوستان‌ آغاز کرد.

«دختر لر» نخستین‌ بار در سی‌ام‌ آبان‌ ۱۳۱۲ در دو سینمای‌ مایاک‌ (دیده‌بان) و سپه‌ بر پرده‌ آمد، و نمایش‌ آن، سال‌ بعد از دوم‌ مردادماه‌ ۱۳۱۳ در سینما مایاک‌ تکرار شد، و پس‌ از یک‌ ماه‌ از چهارم ‌آذر نمایش‌ آن‌ در سینما سپه‌ به‌ مدت‌ پنجاه‌ روز ادامه‌ یافت. سپس‌ با یک‌ دو هفته‌ وقفه‌ در همین‌سینما از نو بر پرده‌ رفت. استقبال‌ از فیلم‌ بسیار پُرشور بود و حتی‌ «مادر بزرگ‌های‌ خیلی‌ پیر» هم‌ رفتند تا سرگذشت‌ «دختر لر» را به‌چشم‌ ببینند.

 ایفای‌ نقش‌ گلنار در «دختر لر» موجب‌ شد که‌ صدیقه‌ سامی‌نژاد چنان انگشت‌نما و زبانزد خاص‌ و عام‌ شود که هم با دشنام روبرو شد و هم با تشویق برخی مردم در شهرهای مختلف.

سامی‌نژاد در سال‌ ۱۳۴۹ یعنی ۳۷ سال‌ پس‌ از نمایش‌ «دختر لر»، در مستندی از محمد تهامی‌نژاد با نام‌ «سینمای‌ ایران‌ از مشروطیت‌ تا سپنتا» حضور یافت‌ و به‌ روایت‌ زندگی‌ دشوار و پر از رنج خود پرداخت.

از تهامی‌نژاد نقل‌ شده است‌:

اغلب‌ به‌طور کنترل‌نشده‌ای‌ می‌خندید و در حالی‌که‌ اشک‌ در چشمانش‌ حلقه‌ زده‌ بود به‌ من‌ گفت‌ که‌ هنگام‌ اقامت‌ در هند ایرانی‌های‌ متعصب‌ او را مورد ضرب‌وشتم‌ قرارمی‌دادند و حتی‌ بطری‌ به‌طرفش‌ پرتاب ‌می‌کردند. به‌طوری‌که‌ همواره‌ مجبور بود همراه ‌با محافظ‌ از استودیو امپریال‌ فیلم‌ خارج‌ شود.

درباره این چهره مستند دیگری با نام «روح‌انگیز سامی‌نژاد» به کارگردانی مجید فدایی نیز ساخته شده که در ارتباط با زندگی نخستین بازیگر زن سینمای ایران و ایفاگر نقش «دختر لر» است.

سامی‌نژاد در حالی در ۸۰ سالگی از دنیا رفت که خاطرات زیادی از دورانی که «دختر لر» ساخته شد و حواشی پیرامون آن بازگو نشد. فریدون جیرانی که مطالعات زیادی درباره تاریخ سینما دارد، با بیان اینکه چنین اتفاقی فقط مختص نخستین بازیگران سینما نبوده، در مصاحبه‌ای با ایسنا گفته بود:‌

بسیاری از بازیگران سینما، حرف و تاریخ سینما را با خود به زیر خاک بردند. من بارها به آن‌ها گفته بودم که اجازه بدهید این اطلاعات به نسل‌های دیگر انتقال داده شود، اما بسیاری از آن‌ها به این موضوع توجه نکردند.

قدیمی‌های معروف، بریده‌اند و سعی می‌کنند که صحبت نکنند، چون معتقدند سال‌ها به آن‌ها بی‌لطفی شده است و دل پرگلایه‌ای دارند. مثل ناصر ملک مطیعی که من یک بار از او دعوت کردم تا به خانه سینما بیاید و درباره «چهارراه حوادث» (فیلمی به کارگردانی ساموئل خاچیکیان) صحبت کند و هرچه اصرار کردم موافقت نکرد. فردین هم دق کرد، در حالی که می‌توانست بازی کند. در یکی از برنامه‌های تلویزیونی هفت، بعد از سال‌ها آقای افخمی گفت که اگر به تاریخ سینما مراجعه کنید می‌بینید که بعد از فیلم «گنج قارون» تعداد سینماهای تهران افزایش پیدا کرده است بنابراین نمی‌توان نقش فردین را در تاریخ سینمای ایران انکار کرد اما سال‌ها تلاش شد که این نقش را انکار و حذف کنیم اما نتوانستیم. برای همین بعد از فوت او تشییع جنازه باشکوهی شکل گرفت. او می‌توانست بازی کند، چرا بازی نکرد؟ اگر بازی می‌کرد چه اتفاقی می‌افتاد؟ در سینمای سی سال اخیر که علی بی‌غمی وجود نداشت، می‌توانست نقش یک پدر را بازی بکند.

کانال عصر ایران در تلگرام